Ervaring voor Jou – Daar is hij dan eindelijk, onze zoon
Mijn naam is Jolien, ik ben 32. Graag deel ik met jullie mijn verhaal en hoe Manuela een grote rol heeft gespeeld.
“4 jaar van hoop en verdriet en nu is het dan eindelijk zo ver”
Daar is hij dan eindelijk, onze zoon Bram Sieme Jan. Het is de dag na kerst, 27 december, en ik kijk vol verwondering naar dat kleine wezentje dat op mijn borst wordt gelegd. Ik ben zo blij en tegelijkertijd voelt het zo onwerkelijk. Dit is waar ik 4 jaar lang op heb gehoopt, 4 jaren van hoop en verdriet en nu is het eindelijk zo ver. Ongelooflijk!
Ik stopte met de pil
In de zomer van 2012 besloten mijn man en ik dat we graag kinderen wilden en ik stopte met de pil. Het wachten begon. In plaats van gezonde spanning voelde ik vooral angst en onzekerheid. Een stem in mij zei, ‘je kan toch niet zwanger worden, let maar op.’
“Ik heb nooit veel vertrouwen in mijn lichaam gehad”
Ik had geen rationele reden voor deze angst, ik had een gezond lijf, rookte niet en dat wijntje op zaterdag zou geen probleem moeten zijn. Toch kon ik deze gedachte niet stoppen of negeren. Ik heb nooit veel vertrouwen in mijn lichaam gehad. Ik ben als baby, 10 jarige en 20 jarige geopereerd aan een goedaardig gezwel in mijn hersenen. Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik geen medicijnen slikte of voor onderzoek naar het ziekenhuis moest. Het gevolg was dat ik weinig zelfvertrouwen had en geloof in mijn eigen lichaam.
Naar de fertiliteitskliniek
Na een jaar proberen liep de spanning bij mij zo hoog op, dat ik naar de huisarts stapte. Hij voelde de situatie gelukkig goed aan en verwees ons door naar de fertiliteitskliniek. Hier stapten we in de molen en werden meegesleurd in onderzoeken en uitslagen. Resultaat? We waren allebei gezond en het uitblijven van een zwangerschap leek onverklaarbaar.
“Elke maand vond ik het emotioneel zwaar”
Toch mochten we beginnen met IUI, deze ingreep wordt gezien als de minst ingrijpende en gekeken naar de ingreep lijkt dat ook zo. Echter, elke maand vond ik het emotioneel zwaar en ik merkte dat het steeds zwaarder werd.
Trauma’s van vroeger
Op dit moment kwamen mijn trauma’s van vroeger weer boven. Ik werd ontzettend angstig en was continu bang dat ik ziek zou worden. Het weinige vertrouwen dat ik in mijn lichaam had verdween. Ook hier greep mijn huisarts in en verwees mij door naar een psycholoog en daar werd PTSS geconstateerd.
“Deze poging bleek raak, maar eindigde in een miskraam”
IUI behandelingen
Ik stopte noodgedwongen met werken en stak al mijn energie in mijn therapie en ondertussen gingen de IUI behandelingen door. Rond de kerstdagen besloten we even te stoppen om mij lucht te geven. In februari 2014 deden we nog één poging. Ik had er ondertussen 4 gehad en dit zou de laatste poging zijn zonder hormonen. Deze poging bleek raak, maar eindigde jammer genoeg in een miskraam met 8 weken.
“De goed bedoelde adviezen waren niet aan te slepen”
Iedereen leek spontaan zwanger te worden
Ik was zó moe en verdrietig. Om mij heen leek iedereen die maar even aan zwanger worden dacht spontaan zwanger te worden. Waarom ik niet? De goed bedoelde adviezen waren niet aan te slepen. ‘Je moet gewoon ontspannen.’ ‘Als je er niet aan denkt, zal het zo gebeuren.’ ‘Zwanger zijn is echt niet altijd leuk hoor, geniet van je vrije leven.’
“Was het dan mijn eigen schuld, als ik meer zou ontspannen zou het dan lukken?”
Hoe doe je dat gewoon ontspannen?
Ik wilde juist misselijk zijn en dikke enkels krijgen. En hoezo er niet aan denken, hoe kan je niet denken aan zo iets fundamenteels? Hoe doe je dat gewoon ontspannen, daar kreeg ik dan geen antwoord op. Het was allemaal goed bedoeld denk ik, maar het deed me vooral heel veel pijn. Ik ervaarde dit als kritiek, was het dan mijn eigen schuld, als ik meer zou ontspannen zou het dan lukken?
Ik besloot met yoga te beginnen
Na de miskraam verhuisden we in juni 2015 naar Zwolle, dichterbij vrienden en familie. Even geen behandelingen. Ik besloot met yoga te beginnen, zodat ik wat leerde ontspannen. De eerste lessen eindigden met tranen, ik vond het zo confronterend en mooi om zo met mijn lichaam bezig te zijn. Ik merkte hoe diep de angst en spanning zaten, hoe weinig vertrouwen ik in mijn lichaam had. Na één van de lessen had ik een gesprek met de docente en zei raadde me aan om eens met Manuela te praten.
“Bij binnenkomst voelde ik me bij Manuela gelijk om mijn gemak”
Hoe zou dat werken acupunctuur?
Ik was van tevoren ontzettend benieuwd, hoe zou dat werken acupunctuur? Ik vroeg me ook af of Manuela de ziekenhuisbehandelingen zou begrijpen of dat ze helemaal anti-ziekenhuis was. Echter, bij binnenkomst voelde ik me bij haar gelijk om mijn gemak. Ik kon mijn verhaal kwijt met mijn tranen en voelde me echt begrepen en serieus genomen.
Er kwam gelijk veel emotie en spanning vrij
Manuela nam echt de tijd om mij te leren kennen en te bepalen welke behandeling voor mij het beste was. Ze adviseerde mij eerst alleen acupunctuur te doen, de rest kon altijd nog. Ik kan me de eerste naald nog heel goed herinneren, er kwam gelijk zoveel emotie en spanning vrij.
“Ik merkte een verschil in mijn cyclus, de bloedingen werden minder heftig en regelmatiger”
Ik begon me op de behandeling te verheugen
Het was heel heftig maar ik vond het ook prettig. Die ene naald was voor de eerste behandeling voldoende, maar al snel lukte het om meer naalden te gebruiken. Ik begon me op de behandelingen te verheugen, dat moment waar ik echt met mezelf aan de slag kon. Waar ik mijn verhaal kon doen, maar vooral waar ik iemand sprak die vol vertrouwen was over een goede uitkomst.
Ik merkte verschil
Manuela bleef geloven in een zwangerschap en haar vertrouwen samen met de behandelingen en yoga werkten aanstekelijk. Na een aantal behandelingen merkte ik een verschil in mijn cyclus, de bloedingen werden minder heftig en regelmatiger. Daarnaast merkte ik ook een verschil in mezelf. Ik voelde me sterker en positiever. In oktober 2015 besloten we daarom weer te beginnen met IUI.
“Manuela zei: ‘ik ga thee maken en jij belt nog eens het ziekenhuis en laat je niet afwimpelen’”
De testjes werkten niet…
Omdat we net waren verhuisd moesten we in Zwolle opnieuw een intake doen. Hier is Manuela ook een enorme steun geweest. Ik moest mijn ovulatie bijhouden met testjes en dit doorgeven, zodat het inseminatie moment kon worden bepaald. Echter, de testjes werkten niet en veroorzaakten bij mij enorme spanning. Intuïtief voelde ik dat dit niet goed was, maar in het ziekenhuis leken ze het weg te wuiven en zeiden ze dat ik de volgende maand maar weer moest proberen. Huilend zat ik bij Manuela, ik voelde me niet serieus genomen en ik wist gewoon dat het niet goed zat. Manuela zei: ‘ik ga thee maken en jij belt nog eens het ziekenhuis en laat je niet afwimpelen.’ Uiteindelijk kon ik langskomen voor een echo en bloedonderzoek. De testjes blijken bij veel vrouwen niet te werken en op de echo bleek dat mijn ovulatie ook veel later plaats vond dan gedacht.
“Het is niet of-of maar en-en, dit voelde zo fijn”
De behandeling sluit aan bij het ziekenhuis
Wat ik prettig vond aan Manuela is dat zij haar behandeling echt laat aansluiten op het ziekenhuis. Het is niet of-of maar en-en, dit voelde zo fijn. Manuela bereidde mijn lichaam en geest echt voor op de IUI behandelingen. Ik voelde me niet meer zo alleen, maar had echt het gevoel dat ik het samen met Manuela deed. Zo verstreken er 3 IUI behandelingen en luidden mijn man en ik het nieuwe jaar in zonder zwangerschap.
Ik voelde steeds meer vertrouwen
Mijn man en ik konden en kunnen erg goed met elkaar praten over onze situatie en hebben ontzettend veel steun aan elkaar. Alleen op een gegeven moment is het lastig om positief te blijven. Ik merkte dat mijn man het steeds moeilijker vond en dat deed mij ontzettend veel pijn. Ik wilde hem zo graag een kindje geven. Tegelijkertijd voelde ik juist steeds meer vertrouwen, ook al bleef een zwangerschap uit, ik voelde gewoon dat het ging lukken.
“Bij Manuela vond ik troost en de energie om door te gaan”
Vals alarm
Bij de 3e poging dachten mijn man en ik allebei dat het raak was. Voorzichtig waren we al een beetje blij, maar het bleek vals alarm. Deze klap was enorm en we waren allebei moe en klaar. Klaar met hopen en proberen en blij zijn voor anderen. Bij Manuela vond ik troost en de energie om door te gaan. Na de mislukte 3e poging kwam het onderwerp hormonen steeds vaker ter sprake. Mijn man en ik voelden daar eigenlijk niets voor en door Manuela kreeg ik ook het vertrouwen dat het zonder ook zou moeten kunnen. Ze dwong mij niet, maar ze liet mij door de behandelingen zien dat mijn lichaam gewoon functioneerde.
Een weekendje weg
De maand daarop besloten mijn man en ik met Pasen een weekendje weg te gaan. We moesten zaterdag nog wel even naar het ziekenhuis voor een inseminatie, maar dan konden we ontspannen. Deze poging namen we niet serieus en deden we vooral omdat de afspraak al stond. Tijdens het weekendje ging het niet over zwanger worden of IUI maar gewoon over ons.
“Ik was Zwanger!! Wat was ik blij! Ik durfde het niet te geloven”
EEN SMILEY
Toen ik de volgende maand ongesteld moest worden bleef dit echter uit. Ik deed een testje en vol verbazing zag ik een smiley. Ik was Zwanger!! Wat was ik blij! Ik durfde het niet te geloven net als mijn man. Ik was zo bang dat het fout zou gaan, maar ook hier heeft Manuela geholpen. In de eerste weken van mijn zwangerschap heb ik haar een paar keer bezocht, daarna besloot ik om even een pauze in te lassen. Het voelde goed om het even zelf te doen.
Ik had weer vertrouwen
Mijn zwangerschap verliep heel goed, ik had eigenlijk geen klachten en dat gaf mij vertrouwen. Ik keek uit naar de bevalling, want ik voelde me sterk. De bevalling ging heel goed, ik was rustig en had vertrouwen in mezelf en mijn lichaam. Dat gevoel vond ik heerlijk. Eindelijk ervaarde ik zelf dat ik echt wel sterk ben en veel aankan. Heel bijzonder.
“Het idee dat lichaam en geest verbonden zijn komt in haar behandelingen echt tot uiting”
Lichaam en geest
Ik kan de acupunctuur bij Manuela echt aanraden. Ik durf wel te zeggen dat haar behandeling enorm heeft bijgedragen aan mijn zwangerschap. De rust van de behandelingen en de effecten zijn groot geweest. Dit is niet alleen lichamelijk, een regelmatiger cycles, maar voor mij vooral ook mentaal, zelfvertrouwen. Het idee dat lichaam en geest verbonden zijn komt in haar behandelingen echt tot uiting.
Een moeder met zelfvertrouwen
Ik voel me veel meer in balans en daar ben ik zo blij mee. Ik kan nu een moeder zijn met zelfvertrouwen en die gelooft in haar eigen kracht. Wat mooi dat ik dit nu ook aan mijn zoon kan doorgeven.
Liefs,
Jolien
